کد مطلب:212816 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:45

روز و شب
اگر آفتاب طلوع نمی كرد، و روز به وجود نمی آمد، تمام امور دنیا مختل می شد و مردم نمی توانتسند به امور زندگی بپردازند و كارهای خود را مرتب كنند و زندگی ایشان، بدون لذت نور و روشنایی، گوارا نبود. این موضوعی است كه از آفتاب روشن تر است، و نیز اگر آفتاب غروب نمی كرد و شب به وجود نمی آمد مردم نمی توانستند آرامش یابند و خستگی خود را برطرف كنند، و قوه هاضمه مشغول هضم غذا و رساندن غذا به اعضاء نمی شد. و اگر همیشه روز بود، حرص، مردم را بر آن می داشت كه پیوسته كار كنند، و بدن های خود را بكاهند؛ زیرا بسیاری از مردم به قدری به جمع كردن مال حریصند كه اگر تاریكی شب مانع نشود قرار نمی گیرند و چندان كار می كنند كه خود را از كار می اندازند.

و نیز اگر شب نمی شد، زمین در مقابل حرارت آفتاب به اندازه ای گرم می شد كه حیوانات و نباتات از میان می رفتند. از این جهت خداوند خورشید را مانند چراغی قرار داده كه گاهی برای اهل خانه روشن می كنند تا حوائج خود را برطرف سازند، و گاهی آن را خاموش می كنند كه ایشان استراحت نمایند. پس نور و ظلمت كه ضد یكدیگرند، هر دو برای نظام عالم و انتظام احوال بنی آدم آفریده شده است.

تأمل كن مفضل كه چگونه با بلند و پست شدن آفتاب فصول چهارگانه به وجود می آید تا حیوانات رشد و نمو كنند و به كمال خود برسند. همچنین فكر كن در مقدار شب و روز كه چطور برای مصلحت بندگان، در بیشتر نقاط آباد زمین، مدت هر یك، به بیست ساعت نمی رسد در حالیكه اگر مقدار روز صد ساعت یا دویست ساعت می شد بی شك حیوانات و نباتات از بین می رفتند.

اما حیوانات به جهت این كه در این مدت قرار نمی گرفتند، و چهارپایان مشغول چرا و انسان مشغول كار بود، و معلوم است كه این ها باعث هلاك است.

اما نباتات از حرارت آفتاب خشك می شدند. و همچنین اگر شب صد ساعت یا دویست ساعت بود، حیوانات در این مدت از طلب معاش می ماندند و از گرسنگی هلاك می شدند، و حرارت نباتات كم و در نتیجه فاسد می گردیدند، چنان كه بعضی از گیاهها اگر



[ صفحه 362]



در جایی بروید كه آفتاب به آن نتابد از میان می رود.